Kim bilir, kimin qəlbinin ağrısını kim bilir… Yamanca yorulmuşam mən, demə
Doğularkən onu nələr gözlədiyinin fərqində olmayan insan övladı saf, məsum və çarəsiz olur. Zamanla ilk addımlarını atmağa başlayır, ana-ata statusuna, zirvəsinə ucaltdığı insanlar onun bu ilk addımlarını alqışlayır, öpür, sevinir bu və digər uğurlarını rəğbətlə qarşılayır. Bəzən də əksinə, heç kim buna əhəmiyyət vermir. İnsan övladı addımlar atır, yıxılır, başı dəyir, ağlayır, yenidən qalxır, gəzir,uğurlar… Ətraflı
