Niyə həmişə köhnə günlər, köhnə xoşbəxtliklər, köhnə coşğularımız daha böyük və daha dəyərliymiş kimi gəlir və həmişə o dövrlərə geri getmək istəyərik? Yeni kəşflərin, ixtiraların, ən günahsız, ən həyəcanlı və ən sevgi dolu şəkildə yaşandığı dövrdür, uşaqlıq dövrü də ona görə … Ətrafımızda bizə sevgi adına hər şeyi vermək üçün hazırda gözləyən bizim üçün əlindən gələn hər şeyi edən insanlarla dolu bir dövrü əks etdirir uşaqlıq dövrü … Həmişə aldığımız, vermənin nə olduğunu belə bilmədən, istəklərimizin tək-tək imkanlar daxilində o kiçik əllərimizin, ovucumuzun içinə buraxılmağa başlandığı dövrdür, uşaqlıq dövrü … Hər yeni gün süprizlərlə və coşğuyla doludur. Qeyri-müəyyənliklərin həyatımızda bolca olduğu sehirli bir dünyadır Niyə həmişə köhnə günlər, köhnə xoşbəxtliklər, köhnə coşğularımızdır daha böyük və daha. Nənəmizin bağçasında uşaqlarla oynayarkən axşam qaranlığında parıldayarak qarşımıza çıxan parabüzənlərlə ilk karşılaşmamızı, üzərindəki rənglərlə heyran-heyran nəzər salmağımızı təmin edib, toxunmaq istədikdə qaçan kəpənəklərə ilk şahid Varlığımızın, dünyada kiçik-kiçik ovsunlayıcı gözəl şeyləri hər keçən gün fərq edib, bir sonrakı günə bilmədiyimiz nəyi öyrənəcəyimizin həyəcanıyla getdiyimiz dövrdür . Istəklərimiz reallaşdıqca xoşbəxt olub, özümüzü qiymətli hiss etdiyimiz, çəhrayı buludlar üzərində uçduğumuz dövrdür uşaqlıq dövrü. Anamız, atamız, əmimiz, dayımız, xalamız, bibimizin, nənəmizin, babamızın diləklərimizi reallaşdırmaq üçün gözümüzün içinə baxdıqları dövrdür. O qədər imtiyazlı bir dövrdür ki; Allah hər kəsin duasını qəbul edər amma uşaqların diləklərini dərhal həyata keçirir, deyə öyrətdikləri, ilk dişimiz çıxanda yastığımızın altına mələklər tərəfindən ertəsi gün qoyulacaq sürpriz hədiyyələrin var olduğuna inandığımız, həyatda istənilən hər şeyin reallaşmasına olan inancımızın maksimumda olduğu dövrdür. İstədiyimiz və dilədiyimiz hər şeyin reallaşacağına, heç bir şeyi sorğulamadan qeydsiz şərtsiz inanırıq. Çünki ətrafımızdakıları bütün diləklərimizi reallaşdırmaq adına o qədər çox əllərindən gələn hər şeyi edirlər ki, zənn edər ki, bütün həyatımız boyunca, bütün istəklərimiz biz bir şey etmədən reallaşacaq. Adward Murphyun söylədiyi kimi “Hər şey yolunda gedir kimi dayanırsa sənin dünyadan xəbərin yox deməkdir.” Uşaqlıq dövrü də elə dünyadan xəbərimizin olmadığı bir dövrdür ki, hər şey yolunda gedir deyə düşündürər bizə. Yaşımız irəlilədikcə, məsuliyyətlərimiz artdıqca artıq almaqdan daha çox verməyə başladığımız bir dövrə daxil olarıq. Sevdiklərimiz üçün, istədikləri hər şeyi reallaşdırmağa və oldurmaya çalışdığımız dövrlər başlayır. Bəzən elə bir nöqtəyə gəlirik ki, almaq nədir unudar, verməklə davam edən bir axının içində taparıq özümüzü. Bəzən olmasa da yoxdan var edərək oldurmaya və verməyə çalışaraq keçirdiyimiz dövrlər başlayır. Uşağımız üçün, anamız atamız üçün, qardaşımız yoldaşımız üçün … verdikcə onlara bizim üçün nə qədər qiymətli olduqlarını göstərməyə çalışarıq. Bizə elə öyrədilmişdir çünki. Istəklərimiz və diləklərimiz qarşılandıkça, ehtiyaclarımız görüldükçe çox qiymətli olduğumuz hissettirilmiş və öyrədilmişdir. Bu səbəbdən biz də sevgimizi öyrəndiyimiz şəkildə göstərməyə çalışarıq. Bəzən əlimizdə ovucumuzda özümüzə belə çatacaq sevgimiz, enerjimiz və gücümüz belə yoxkən, dəyər verdiyimiz insanları itirməmək üçün bir şeylər yaratmağa çalışırıq. Edə bilmədiyimiz nöqtələrdə da çox hirslənər, üzülür çarəsiz hiss edərik. Belə maraqlı bir ayrı-seçkilik var, uşaqlıq dövrü ilə yetkinlik dövrü arasında. Və elə buna görə də həmişə o uşaqlıq dövrlərinə geri getmək istəyərik. Əmimizin əlimizə verdiyi şokolad belə o qədər böyükdür ki, əlimizə sığmadığı üçün dünyanın ən böyük şokoladına sahib olduğumuzu sanarıq. Ya da dünyanın ən çox sevilən nəvəsi, uşağı olduğumuzu düşünürük. Artıq uşaq olmasaq belə, bir yerlərdə həmişə bizim üçün edilən şeylərin bizi nə qədər çox xoşbəxt etdiyini anımsar uşaglıgımızı həsrətlə yad edirik. Vermək qədər almanın da nə qədər qiymətli və əhəmiyyətli olduğunu xatırlayarıq, və əslində bəzilərinin nə qədər böyümüş olsaq da bizim üçün bir şeylər etməsini istəyərik. Və elə buna görə də böyük olsaq da edilən sürprizlər və yeni kəşf edilən naməlumluqlar hər zaman enerji və xoşbəxtlik coşğu qatar həyatımıza, hər nə qədər ciddi və məsuliyyət sahibi yetkinlər olsaq da … Zaman çox tez axıb gedir, bəzən fərqində olsaq, bəzən fərqində olmasaq da, içimizdəki uşaq yaşımızın irəliləməsinə baxmayaraq həmişə varlığını bizimlə birlikdə davam etdirməkdə. Onu yox etdiyimizdə içimizdəki coşğu xoşbəxtlik həyəcan da özü sönür. Təkrardan var edib, qucagladığımızda isə, bütün diləklərimizi təkrardan reallaşmasına inanaraq həyata daha böyük sevgi və coşğuyla sarılmağa başlayırıq. Çünki inanırıq və bilirik ki uşaqların bütün diləkləri qəbul olur … Yaşları 30, 45, 56, 78 89 olsa belə … Həyatınızda vermək qədər almanın da nə qədər əhəmiyyətli bir ehtiyac olduğunu unutmadan, hər nə qədər köhnəsi kimi kiçicik bir uşaq olmasınızsa da içinizdəki uşağın əslində siz istəmədiyiniz müddətcə əsla böyüməyəcəyini unutmadan, ətrafınızdakılara xoşbəxtliklər verə bildiyim kimi, onlardan keflə də alabildiğiniz əlaqələrin var olduğu, diləklerinizi reallaşacağına olan inancınızın ən az uşaqlıq dövründəki qədər qüvvətli olduğu, sürprizlərin həyatınızda hər daim iştirak etdiyi gözəl bir həyat keçirməniz diləyimlə. Nə qədər gənc olursa olsun,bir başka zamanın yaşlısıdır hər gənc.Eləisə nə gəncliyinizlə övünün nədə yaşlıyam deyə üzülün.
Sevinc Əlizadə
Psixologiya və Konsultasiya Mərkəzinin psixoloqu
